श्री रामदास स्वामी लिखित मनोबोधाष्टक

मना सज्जना भक्तिपंथेचि जावें, तरी श्रीहरी पाविजे तो स्वभावें । 
जनीं निंद्य तें सर्व सोडूनि द्यावें, जनीं वंद्य ते सर्व भावें करावें ॥ १ ॥ 
देहे त्यागितां कीर्ति मागे उरांव, मना सज्जना हेचि क्रीया धरावी । 
मना चंदनाचेपरी त्वां झिजावें, परी अंतरी सज्जना नीववावें ॥ २ ॥ 
जगी सर्वसूखी असा कोण आहे. विचारी मना तूंचि शोधूनि पाहें । 
मना त्यांचि रे पूर्वसंचीत केले, तयासारिखें भोगणे प्राप्त झाले ॥ ३ ॥ 
समर्थाचिया सेवका वक्र पाहे, असा सर्व भूमंडळी कोण आहे । 
जयाची लिला वर्णिती लोक तीन्ही, नुपेक्षी कदा राम दासाभिमानी ॥ ४ ॥ 
असे हो जया अंतरी भाव जसा, बसे हो तया अंतरी देव तैसा । 
अनन्यास रक्षीतसे चापपाणी, नुपेक्षी कदा राम दासाभिमानी ॥ ५ ॥ 
सदा चक्रवाकासि मार्तंड जैसा, उडी घालितो संकटी स्वामि तैसा । 
हरीशक्तिचा घाव:घाली निशाणी, नुपेक्षी ॥ ६ ॥ 
बळें आगळा राम कोदंडधारी, महाकाळ विक्राळ तोही थरारी । 
पुढे मानवा किंकरा कोण केवा, प्रभाते मनी राम चिंतीत जावा ॥ ७ ॥ 
तिन्ही लोक जाळूं शके कोप येतां, निवाला हरू तो मुखे नाम घेतां । 
जपे आदरें पार्वती विश्वमाता, ह्मणा म्हणा तेंचि हें नाम आतां ॥ ८ ॥